Historia Szkoły - Początki
- Szczegóły
- Opublikowano: wtorek, 11 luty 2020 09:25
- Odsłony: 39745
Historia miejsca, gdzie dziś znajduje się Centralna Szkoła Państwowej Straży Pożarnej, sięga końca XIX wieku. Mieścił się tu majątek ziemski „Stradom – Zacisze”, należący do śląskiej ewangelickiej rodziny. Ziemię wniosła w wianie Sabina Wyttek de Wytte (1862-1915) przy zawarciu związku małżeńskiego z inżynierem górnictwa Władysławem Bogusławskim. Był to człowiek przedsiębiorczy, aktywny działacz wielu towarzystw i spółek handlowych, prezes Straży Ogniowej Ochotniczej w Częstochowie.
Władysław Bogusławski (1852-1929)
Stałym problemem miasta były wówczas kwatery dla wojsk carskich (Częstochowa należała od 1815 r. do zaboru rosyjskiego), dlatego podjęto decyzję o powstaniu koszar. Piotrkowski rząd gubernialny podpisał z Bogusławskim kontrakt na wybudowanie zespołu budynków mieszkalnych, służbowych i gospodarczych pod dzierżawę dla armii carskiej. Koszt powstania całości przekroczył 120 000 rubli. Obiekty, ukończone w 1908 roku, zamieszkało sześć szwadronów 14. Mitawskiego Pułku Huzarów. Rosyjskie wojsko stacjonowało w koszarach do wybuchu I wojny światowej.
Plany i zdjęcie koszar w 1909 roku
W kwietniu 1921 roku pomieszczenia przekazano do użytkowania 7 Pułkowi Artylerii Polowej oraz II Dyonowi 4 Pułku Artylerii Ciężkiej. Wojsko organizowało kursy rolnicze, warsztaty krawieckie, rymarskie i stolarskie dla swoich żołnierzy. W połowie lat dwudziestych powstała orkiestra, która grywała na uroczystościach patriotycznych, ale także na zabawach dla mieszkańców Częstochowy i najbliższych miejscowości. Przy pułku działał od 1932 r. stały teatr i chór. Żołnierze organizowali zawody sportowe, a zwłaszcza konne, w których odnosili liczne sukcesy. II Dyon 4 Pułku Artylerii Ciężkiej stacjonował w Częstochowie do 1935 roku, natomiast 7 Pułk Artylerii Lekkiej został zmobilizowany na początku września 1939 r.
7 Pułk Artylerii Polowej
Wojsko polskie, rozgromione przez okupantów niemieckich w kampanii wrześniowej, powróciło do koszar w 1945 roku. Budynki były wówczas doszczętnie zniszczone, pozbawione podłóg i okien, rozpoczęto więc ich powolny remont. Mieszkańcy Częstochowy utworzyli Komitet Obywatelski i zgromadzili fundusze na modernizację obiektów jednostki. Żołnierze obok zajęć zawodowych aktywnie angażowali się w życie miasta. Wykonywali prace społeczne, pomagali przy żniwach i wykopkach, rozminowywali pola, naprawiali maszyny rolnicze. Pułk uczestniczył w akcjach przeciwpowodziowych i gaszenia pożarów lasu np. w Olsztynie w 1963 r. Żołnierze byli także budowniczymi trasy szybkiego ruchu E-16, którą oddano do użytku w 1976 r. Podczas stanu wojennego pułk został zmobilizowany ze względu na bezpieczeństwo państwa. W częstochowskich koszarach 6 Warszawski Pułk Zmechanizowany stacjonował do roku 1993, kiedy to zapadła decyzja o likwidacji tej jednostki wojskowej, związana z restrukturyzacją sił zbrojnych.
Demontowanie napisu na ogrodzeniu jednostki
